Tylko parę kilometrów od Nowego Jicina znajduje się osamotnione Wzgórze Starojicińskie. Na tym oto wzgórzu stał kiedyś zamek szlachecki Stary Jicin. Dzisiaj dochowały się już tylko ruiny zamku. Z wszcześniejszego zamku pozostała tu już tylko ruina przetkana dróżkami wydeptanymi przez turystów. Gmina, która jest właścicielem ruiny stara się zamek częściowo odnawiać. Naprzeciwko resztek pałacu zamkowego znajdziemy dzisiaj nową dominantę zamku, a mianowicie wieżę zamkową, która została zrekonstruowana i dobudowana. Dla turystów jest do dyspozycji kawiarnia zamkowa, która bywa większością otwarta w sobotę i niedzielę. W górnej części wieży widokowej była nainstalowana ekspozycja broni charakterystyczna dla epoki i dokumentacja o zamku i posiadłości. Z wieży, ale także z innych miejsc jest w razie sprzyjającej pogody piękny widok do szerokiej okolicy Bramy morawskiej.
Areał ruin jest wolno dostępny przez cały rok.

Czas:
1.4. - 30.4.
soboty i niedziele 13:00-17:00
1.5. - 30.6.
wtorek-piątek 10:00-16:00
soboty i niedziele 10:00-17:00
1.7. - 31.8.
codziennie oprócz poniedziałków 10:00-17:00
1.9. - 30.9.
soboty i niedziele 10:00-17:00
Przerwa południowa 12:15 - 12:45

Bilet wstępu na zamek:
Zwiedzanie wieży zamkowej: dorośli 20,- Kč, dzieci do 6 lat bezpłatnie, dzieci w wieku 6-15 let 10,- Kč.
Zwiedzanie z przewodnikiem: dorośli 30,- Kč, dzieci do 6 lat bezpłatnie, dzieci w wieku 6-15 let 15,- Kč.
Zwiedzanie areału zamkowego z przewodnikiem dla grupy liczącej minimalnie 10 osób można zamówić conajmniej dwa dni do przodu zarządcy zamku.


OPIS I HISTORIA ZAMKU:

č.r. 8-1683
Ruiny zamku Starý Jičín
nr. parceli 505 o.p.,
k.ú. Starý Jičín

Prapoczątki zamku kojarzą się ochroną ziemiańskiej drogi do Polski w pierwszej połowie 13. Wieku. Zamek zyskał przed rokiem 1240 dworzanin Przemyśla Otakara I. Arnold z Hückeswagenu. Z tego okresu pochodzi także pierwsza pisemnie dochowana
zmianka o zamku Starý Jičín. Po panach z Pňovic, przodkach późniejszego rodu Žerotínów, stalli się właścicielami posiadłości panowie z Kravařy, którzy tutaj do roku 1408 regularnie mieszkali. Prawdopodobnie już w roku 1433 uzyskał zamek Ctibor z Cimburka, po którym wymienili panownicy: Jindřich z Boskovic, Petr od św. Jiří z Pezinku, Jan z Kunovic i panowie z Žerotína. Ostatnim panownikom został zamek w roku 1626 zkonfiskowany. Z następnych właścicieli wspomnijmy Ditrichstejnów, ród Xenonów z Dannhausenu (1706-1772), do roku 1906 hrabia z rodu Seilernów. Zamek doznał znacznych szkód w przeciągu 30-letniej walki, ale jego zupełny koniec możemy widzieć w rozpoczęciu budowy barokowego zamku (1724-1726) we wsi pod zamkiem. Od tej chwili zamek powoli się rozpadał pomimo to, że w niektórych częściach mieszkało się aż do roku 1784. Zamek opisywany jest w roku 1806 jako stary, niezamieszkany i jako ruina. W przeciągu 19. wieku stała się z zamku ruina, którą interesowali w przeciągu 19. stulecia romantyczni artyści, potem w 20. stuleciu różne organizacje geokraficzne. Do konzerwacji murów doszło bowiem dopiero w drugiej połowie 20. wieku .
Te konzerwacje stawają się ale stale bardziej problematyczne. W 90. latach
Usiłowanie o przynajmniej częściową rekonstrukcję arealu przekształciło się w znacznie dyskutabilną, raczej romantyczną, dobudowę wieży pierwszej zamkowej bramy i następne sprzeczne ingerencje.
Środek zamku został dopełniony systemem fortyfikacji, który na południu wychodził w podłużną basztę działową, na północy był zamknięty szerokim barbakanem.
Właściwa istota zamku, podłużna w kierunku północ - południe, miała na południowej stronie wieżę w kształcie walca, od której ciągnęły się kierunkiem na północ mieszkaniowe pałacowe budynki. Ten oto schemat sasko-heseńskiego (lub też franckiego) typu zamku był w przeciągu 16. stulecia wzbogacony w następne budynki. Długi pałac zamkowy ciągnął się przy zachodniej fortyfikacji wzdłuż całego dworu, na stronie wschodniej zostało dobudowane dwupiętrowe skrzydo renesansowe z wielkimi oknami, pod którymi był sytuowany mały ogródek.